Οι χειμερινοί πάγοι της Αρκτικής έφτασαν στο ανώτατο επίπεδο των 14,5 εκατ. τετρ. χλμ, το χαμηλότερο από το 1979 που διενεργούνται δορυφορικές μετρήσεις. Μια πρόσφατη έρευνα έδειξε ότι οι πάγοι της Αρκτικής απώλεσαν το 65% του όγκου τους μεταξύ 1975 και 2012. Ο Μπομπ Γουόρντ, του Ερευνητικού Ινστιτούτου Κλιματικής Αλλαγής και Περιβάλλοντος Γκράνθαμ στο London School of Economics δήλωσε στο BBC ότι “η σταδιακή εξαφάνιση του πάγου έχει προφανείς επιπτώσεις στους ανθρώπους, τα ζώα και τα φυτά στις αρκτικές περιοχές, αλλά και σε όλο τον κόσμο, καθώς ανεβαίνει η στάθμη των θαλασσών”.
To NSIDC ανακοίνωσε ότι οι χειμερινοί πάγοι της Αρκτικής έφτασαν στο ανώτατο φετινό επίπεδο στις 25 Φεβρουαρίου και πλέον βρίσκονται σε διαδικασία τήξης καθώς μπαίνουμε στην άνοιξη. Η ποσότητα που μετρήθηκε το Φεβρουάριο είναι 130.000 τετρ. χλμ μικρότερη από το προηγούμενο χαμηλό των χειμερινών πάγων. Οι επιστήμονες αποδίδουν την κατάσταση στις ασυνήθιστα υψηλές θερμοκρασίες που επικράτησαν το Φεβρουάριο σε περιοχές της Ρωσίας και της Αλάσκα. Ο επιστήμονας του NSIDC, Γουόλτ Μέγιερ σχολίασε ότι “η μέγιστη ποσότητα πάγου δεν εξαρτάται μόνο από τις επικρατούσες κλιματικές συνθήκες, αλλά και από εφήμερες και συχνά τοπικές καιρικές συνθήκες”.
—Τι σημαίνει η τήξη των πάγων για το Κλίμα και την περιοχή
Κατά τη διάρκεια του χειμώνα, ο Αρκτικός Ωκεανός παγώνει, ενώ το καλοκαίρι μεγάλο μέρος των θαλάσσιων πάγων λιώνει, σε μια φυσική διαδικασία που θα εξακολουθήσει να συμβαίνει ανεξαρτήτως της εξέλιξης της κλιματικής αλλαγής. Ακόμα και αν η Αρκτική συνεχίσει να είναι ένα από τα μέρη του πλανήτη που “υποφέρει” περισσότερο από την υπερθέρμανση, θα βυθίζεται πάντα στο παγωμένο πολικό σκοτάδι κατά τη διάρκεια του χειμώνα. Κάθε χρόνο, για διάφορες φυσικές αιτίες, η κατάσταση των πάγων ποικίλει. Το γεγονός ότι κατά τους χειμερινούς μήνες οι πάγοι διαμορφώθηκαν στα χαμηλότερα ιστορικά επίπεδα δεν σημαίνει ότι ένα αντίστοιχο αρνητικό ρεκόρ θα καταγραφεί και το καλοκαίρι με τα επίπεδα τήξης των πάγων.
Πέρα από τις στατικές μετρήσεις του επιπέδου των πάγων, αυτό που έχει σημασία μετά από 30 χρόνια δορυφορικών παρατηρήσεων είναι ότι υπάρχει μια ξεκάθαρη τάση μείωσης του επιπέδου των πάγων ανά δεκαετία. Έτσι, πολύ πιθανό θεωρείται εντός του αιώνα που διανύουμε το σενάριο του ανοίγματος νέων θαλασσίων οδών στην Αρκτική, μια πιθανή εξέλιξη που θα διευκολύνει την πρόσβαση στα πλούσια αποθέματα πετρελαίου και φυσικού αερίου, αλλά και τη μεταβολή των υποθαλάσσιων ρευμάτων που ρυθμίζουν το Κλίμα του πλανήτη μας.
Την ίδια ώρα, στους αντίποδες του πλανήτη, οι επιστήμονες σπάνε το κεφάλι τους για να κατανοήσουν την αύξηση των θαλάσσιων πάγων σε συγκεκριμένες περιοχές της Ανταρκτικής. Συνολικά, οι θαλάσσιοι πάγοι του πλανήτη μειώνονται, αλλά πολλά ερωτήματα παραμένουν αναπάντητα σχετικά με τον ρυθμό της μείωσης.